- Çiçek tomurcukları kararmaya başladığında,
- Taç yapraklar dökülünce,
- Meyveler yarı büyüklüğe ulaşınca,

Yapılacak fungusit uygulamaları başarılı sonuçlar vermektedir. Difenoconazole, 150+ propiconazole, 150 tebuconazole, 25 mancozeb, 80 ve bakır hidroksit etkili maddeli fungusitlerin dönüşümlü kullanılması uygundur. Ayrıca ağaç üzerinde kalan ya da yere dökülen enfekteli meyvelerin toplanması, sık dikim yapılmaması önemlidir.


Coniella Granati Meyve Çürüklüğü:

Hastalık, meyveleri enfekte etmektedir. Kabuk üzerinde düzensiz ve birçok sert siyah nokta şeklinde leke bulunur. Bu lekelerin etrafı, kalın koyu renkli bir hale ile çevrilidir. Siyah nokta şeklindeki lekeler bu halenin içinde yer alır ve düzensizdir. Hastalığın şiddetine ve nar çeşidine göre aynı meyve üzerinde çok sayıda leke gelişir. İklim koşulları ve çeşit duyarlı olduğundan tüm kabuk yüzeyi bu lekelerle kaplanabilir. Fungus, ağaç üzerinde önceki yıldan kalan hastalıklı meyveler ve yere dökülen enfekteli meyveler üzerinde kışı geçirebilir.


Mücadelesinde:

- Tam çiçeklenme döneminde,
- Meyveler fındık iriliğine gelince,
- Meyveler 1/3 iriliğine ulaşınca,
- Meyveler yarı büyüklüğüne gelince,

Yapılacak fungusit uygulamaları önerilmektedir. Difenoconazole, 150 + propiconazole, 150 tebuconazole, 25 mancozeb, 80 ve bakır hidroksit etkili maddeli fungusitlerin dönüşümlü kullanılması uygundur.


Aspergillus Meyve Çürüklüğü:

Hastalık, meyve olgunlaşma dönemine yakın daha çok görülür. Depolanan narlarda da önemli bir sorundur. Kalikse (çiçek burnu) yakın meyve üzerinde önce renk açılması görülür. Enfekte olan bölgede kabuk yumuşar, sulu bir görüntü alır. Enfekteli bu kısma çürükçül böceklerin de gelmesiyle hastalık hızla ilerler. Meyve kesildiğinde tüm meyve içinin siyah renkli fungus ile kaplandığı görülür.


Penicillium ve Trichoderma Meyve Çürükleri:

Genellikle kaliksteki herhangi bir böcek zararından sonra görülen çürümelerdir. Depolanan narlarda   meyve çürümelerine yol açarak zarar verirler. Meyve dıştan sağlam görünse de içi açıldığında tamamen çürümüş olduğu görülür.


Gövde Zamklanma Hastalığı:

Hastalık etmeni, toprak kaynaklı bir fungustur. Ağır, su tutan, drenaj problemi olan yerlerde hastalık daha zararlıdır. Özellikle toprağa yakın olan kök boğazında önce kabukta kuruluk görülür. Daha sonra kabuk dokusu çatlar. İletim demetleri, fungusun enfeksiyonu nedeniyle tıkanır ve kahverengileşir. Ağaçta sararma ve gelişme geriliği başlar. Şiddetli enfekte olan bitkiler kurur. Salma ve çanak usulü sulama yapılmamalıdır. Karık usulü ve damlama sulama tercih edilmelidir. Sulama sırasında kök boğazı ve gövdenin ıslanmaması önemlidir. Sulama ve yağmur suları, hasta ağaçların olduğu bölgeden sağlam ağaçların olduğu bölgeye taşınmamalıdır. Derin dikimden kaçınılmalıdır. Taban suyunun yüksek olduğu yerlerde bahçe tesis edilmemeli veya bu gibi yerlerde sırta dikim tercih edilmelidir. Dikim öncesi fidanın kök ve gövdesi %1,5’ luk bordo bulamacına batırılmalıdır. Toprağa bol organik madde verilmelidir. Ağaçların hızlı sürgün faaliyeti gösterdiği ilkbahar, yaz ve sonbahar sürgün dönemlerinde 200 gr / 100 lt su dozunda fosety / A.l etkili maddeli ilaçlardan birisi ile ilaçlama yapılmalıdır. Ayrıca kök boğazına 500 gr / 100 lt su dozunda metalaxyl etkili maddeli bir ilaç, ağaç başına yarım teneke olacak şekilde uygulama etkili olarak önerilebilir.


Yosun Oluşumu:

Yosun oluşumu daha çok besin maddesi olarak fakir olan yerlerde, ağır bünyeli topraklarda, sık dikim yapılmış ya da fazla gövde gelişimi olan bakımsız bahçelerde sorun olmaktadır. İlkbahar ve yaz döneminde, gövde ve dallar üzerinde kırmızımsı renkte yosun oluşur. Yosunlar kışa doğru kadifemsi, grimsi yeşil bir renk alır.Yosun gelişimi sırasında dallarda kabuk çatlamaları görülebilir. Bununla birlikte, bitkide doğrudan bir zarar oluşturmaz. Sadece yaşam ortamı olarak gövde ve dallarda gelişmektedir. Kış ve ilkbahar aylarında, gövde ve dalların % 1’lik bordo bulamacı veya bakır içerikli diğer ilaçlarla iyice yıkama şeklinde ilaçlanması ile yosun gelişimini önlemek mümkündür.





Meyve Çatlamaları:

Narda meyve çatlaması genellikle olgunluk aşamasında ortaya çıkmakta ve olgunluk ilerledikçe çatlamış meyve miktarı da artmaktadır. Bu sorundan dolayı yüksek miktarda verim kaybı olabilmekte, hatta meyve çatlaması sonucu ürünün yarısı bile kaybedilebilmektedir. Meyve çatlaması, kabuğun iç gelişme basıncına dayanamayıp ani şekilde yırtılması ile oluşmaktadır. Çeşit özelliği, hasadın geciktirilmesi, olgunluk zamanı düzensiz ve aşırı sulama, kabukta güneş yanıklığı, kabukta fiziksel zararlanmalar, hasat  zamanındaki yağışlar, bitki beslemedeki dengesizlik, yüksek gece gündüz sıcaklık farkı, kuraklık ardından esen sıcak rüzgarlar, yüksek yerlerde erken kar yağmasıyla hava sıcaklığının ani şekilde düşmesi, bazı hastalıklar ve zararlılar, narda meyve çatlamasına neden olan faktörlerdir. Meyve çatlamasının kontrolü için çatlamaya dayanıklı veya erkenci çeşit kullanılması, düzenli ve yeterli sulama yapılması, hasadın zamanında ve birkaç defa yapılması, hasat öncesi GA3 uygulaması, meyvelerin güneş ışığından korunması, aşırı azot gübrelemesinden kaçınılması ve sert budama yapılmaması gibi önlemler alınmalıdır.





Güneş Yanıklığı:

Olgunluk zamanında, özellikle koyu renkli nar meyvelerinde gün boyu aşırı ışıklanma nedeniyle meyvenin güneşe bakan kabuk yüzeyi yanmaktadır. Yanmış bölge tamamen siyah bir renk almakta ve zamanla bu bölge üzerinde küçük çatlaklar oluşmaktadır. Meyve çatlamasının en büyük nedenlerinden biri olan güneş yanıklığının önlenmesi için meyveler olgunluk öncesi aşamada güneşe bakan yüzeyleri kağıt ile kapatılmakta veya torbaya alınmaktadır. Bu uygulamanın yapıldığı bahçelerde hastalık ve zararlı mücadelesi çok dikkatli yapılmalıdır. Bu bitin uygulama özellikle unlu gelişimi için uygun ortam hazırlamaktadır. Bu bahçelerde biyolojik mücadele uygulanmalıdır. Uygulama yapılan meyvelerin kabukları daha parlak ve pürüzsüz olmaktadır.


Dolu Zararları:

Vejetasyon dönemi süresince oluşan dolu yağışı, ağacın tüm organlarında zarar oluşturmaktadır. Genellikle doludan en çok etkilenen kısım meyvelerdir. Dolu yağışı sonucu meyveler yaralanmakta ve kabukta oluşan bu yara dokularının oluşturduğu leke ve deformasyonlar meyvenin pazar değerini yitirmesine neden olmaktadır. Dolu zararlarını önlemek için ağaç sıralarının üzeri net ( bir çeşit koruyucu örtü ) ile kapatılmalıdır. Bu örtü,  dolunun hızını keserek meyvelerin zararlanmasını önlemektedir.






Nar Zararlıları:

Harnup Güvesi:

Harnup güvesi, birçok meyvede zararlıdır. Kelebekleri gri, küf renginde ve 8 – 10 mm uzunluğundadır. Larvası ( kurtçuk ) pembemsi yapıda olup, baş kahverengidir. İlk kelebekler Nisan, Mayıs ayları arasında görülür. Ancak, nar meyveleri zararlının yumurta bırakması için uygun olmadığından bu dönemde zarar söz konusu değildir.

Harnup güvesi, nar meyvelerini kurtlandırarak, meyvelerin çürümesine ve pazar değerinin düşmesine neden olmaktadır. Zararlı, yumurtalarını ben düşme döneminde, özellikle güneş gören meyvelerin kaliksine ( meyve tacı ), genellikle tek tek bırakmaktadır. Yumurtadan çıkan larvalar, ilk önce meyve tacına daha sonar ise meyve içerisine girerek, tanelerde beslenmektedir. Bu şekilde zarar görmüş nar meyvelerinin dış kabuğunda önce kahverengileşme daha sonar ise meyvenin tamamının çürüdüğü görülmektedir.

Akdeniz Meyve Sineği:

Akdeniz meyve sineği, birçok meyvede zarar yapmaktadır. Zararlı 4–6 mm boyunda ve sarımsı kahverengi bir sinek olup, kanatlarında siyah ve kahverengimsi şeritler bulunmaktadır.

Akdeniz meyve sineği, yumurtalarını meyveler ben düşme döneminde iken meyve kabuğunun altına bırakır. Larvası , kirli beyaz renkli ve bacaksız olup, bir meyvede birden çok sayıda bulunabilmektedir. Akdeniz meyve sineğinin larvaları, meyve içindeki tanelerde beslenerek narların zamanından once olgunlaşıp dökülmesine veya kurtlanarak çürümesine neden olmaktadır. Ayrıca, larvaların beslenmesi sonucunda meyve kabuğunda yumuşama ve çöküntü oluşmakta ve bu meyvelerin Pazar değerini düşürmektedir.


Mücadelesi:

Harnup güvesi ve Akdeniz meyve sineğinin mücadelesinde, kültürel uygulamalar çok önemlidir. Bunun için; zararlılara konukçuluk eden diğer bitkiler nar bahçesi içerisinde yetiştirilmelidir. Ben düşme döneminden itibaren yere dökülen meyvelerin toplanarak bahçeden uzaklaştırılması veya ağaç üzerinde kalmış nar meyvelerinin toplanarak toprağa gömülmesi zararlı yoğunluğun düşürülmesi açısından çok önemlidir.


Nar Yaprak Biti:

Nar yaprakbiti sadece narda zarar yapmakta olup, sarımsı yeşil renkte, 1–3 mm boyunda, oval yapılı böceklerdir. Yaprak altında, sürgün uçlarında, çiçek ve meyveler üzerinde yerleşerek koloniler oluşturan zararlı, daha çok sık dikim yapılmış, düzenli budama yapılmayan, nem oranı yüksek, yoğun ilaçlamaların yapıldığı bahçelerde sorun oluşturmaktadır.

Nar yaprakbiti, bitki öz suyunu emerek beslenmekte ve bu sırada salgıladığı tatlımsı sıvı madde ile fumajine (siyah küf tabakası) neden olmaktadır. Yoğun fumajine bağlı olarak bitki gelişimi zayıflamakta ayrıca, ürünün kalitesini ve pazar değerini düşmektedir.

Turunçgil Unlubiti:

Turunçgil unlubiti, birçok meyvede zarar yapmaktadır. Zararlı, uzunca oval yapıda olup, üzeri ince beyaz mumsu tozlarla kaplıdır. Genç bireyler (larva), uzunca, kirli gri renkte olup, erginlere göre daha küçüktürler. Unlubit, narlarda meyvelerin kaliks veya meyvelerin birbirine değdiği yerlerde emgi yaparak genç meyvelerin dökülmesine ve meyve kalitesinin düşmesine neden olmaktadır. Ayrıca, beslenme sırasında salgılanan tatlımsı madde ile de meyvelerde fumajin oluşturmaktadır.


Nar Beyazsineği:

Nar beyazsineği başta nar, armut, alıç, şeftali ve elma olmak üzere birçok bitkide zararlıdır. Erginler limon sarısı renkte ve kanatları şeffaftır. Yaprak üzerinde çok yavaş hareket eden erginlerin bulundukları yaprak yüzeyi ve üzerleri beyaz toz şeklinde mumsu madde ile kaplıdır. Beyazsinek erginleri, nar yaprakları oluşmaya başladığında  görülür.

Nar beyazsineği, bitkinin yaprak altında beslenerek, bitkiye doğrudan zarar verdiği gibi yoğun tatlımsı madde salgılayarak da fumajine neden olmaktadır.